VERSE 1:
Gel akşam güneşimi kirpiklerinle söndür
Belki de geri döndün
Seni gördüm saydım 7. sigaram
Uyku travması sabahın 4′ü
Mevsimler ölü ve geçmiyor aylar
Bedenler siyah ruhlar saydam
Gördü yüzümü yine gülmüyor aynam
Sen geleceksin diye gün saymam
Ve hocam yok bana sokaklar üstad
Hisler düz mantık ve de küstah
Sokakta rüzgar yalancı rüzgar
Sokakta rüzgar sokakta güz var
Sokakta hüsran odamda mumlar
Gökyüzü bi kadın saçları kumral
Zaman rakibim olursa da durmam
Ve dostum Cemil kadehleri jurnal
4x (Kendini bulup da kaybetmek gibi bu)
VERSE 2:
Göz bebekleridir ellerin uçurum
Bi yola girdim ama bulamadım ucunu
Geri dönmem hayır beni boşver
Ödedim bedelini en ağır suçumun
Düşleri mavi bakışları mordu
O’na unuttuğu masalları sordum
Kendimi yordum bu acı bi sondu
Yürüdüğü cadde tenimdeki yoldu
Yorgun hevesleri avcuma doldur
Ya da varsa gücün zamanı dondur
Harfler sessiz alımlı ve solgun
Ölüm peşimde ki kalabalık ordu
Sanırım sondu bu gitti perondan
Sevdiğin adama hayat biter onla
Hayat biter O’ndan sonrası mahşer
O zaman yanında bil ki ben olmam
4x (Kendini bulup da kaybetmek gibi bu)