Bu kâinatta insan oğlu var oldu olalı dostlar
Boynuna ihanet torbası takarak
İnsan onuruna, namusuna, şerefine
İftira tohumları ekenler var.
Yıllar yılıdır bitmiyor bu hain ve zalim kullar.
İftira darbesi iki dağ arasında pusuya düşmeye benzer.
Yürekte kurşun yarasıdır kuru iftira.
Mevla’m kimseyi düşürmesin bu duruma
Yargısız infaz gibidir kuru iftira.
İftiraya uğradın mı ne şahsiyetin kalır ne de kimliğin
Kimseye anlatamazsın derdini yok olur benliğin.
Aklın terk ederken bedenini isyan eder yüreğin.
Irmağı denize küstürür kuru iftira.
Kendi halinde yaşarken
Bir gün bir söz duyarsın hiç ummadık birinden
Beynine kurşun değmiş gibi çakılırsın yerinden
Ve yanarsın hiç hak etmediğin bir söz yüzünden.
İnsanı hayata küstürür kuru iftira.
Etme bulma dünyası bu dünya
Yapanın yanına kalmaz kuru iftira.
Ne kadar yok sayarsan say gizleyemezsin gerçeği
Gerçek yalanın efendisidir çünkü…
İftira ihanettir
İftira cinayettir
İnsanlık makamında
En büyük günahtır İftira.
İftira felakettir
İnsanlık cehalettir
İnsanlık makamında
En büyük günahtır iftira.
Bazı insan taklidi yapan canlılar
Kendi menfaat ve çıkarları uğruna
Çamur at izi kalsın diyerek
İnsanların boynunu büküyorlar.
Çeken bilir iftiranın yürekteki acısını dostlar.
İftiraya düştün mü işte o an herkes uzaktan bakar
İnsanın canın en çok sevdiği yakar
Ömür kaleni bir tek güvendiğin yıkar
Yağmuru toprağa küstürür kuru iftira.
Kim olursan ol önce insan ol
İftira atmaz yüreğinde hakkı taşıyan kul
Doğruluktan geçer insanlığa giden yol
Ruhunu canından bezdirir kuru iftira.
Bir insan sevda ile yanmamışsa aşkın ocağında
En karanlık ihanetleri besler kucağında
Ya bir mahpus damında ya da bir dağ yamacında
Boş yere çürütür kuru iftira
Etme bulma dünyası bu dünya
Yapanın yanına kalmaz kuru iftira.
Ne kadar yok sayarsan say gizleyemezsin gerçeği
Hak gerçeğin ta kendisidir çünkü…
İftira ihanettir
İftira cinayettir
İnsanlık makamında
En büyük günahtır iftira.
İftira felakettir
İnsanlık cehalettir
İnsanlık makamında
En büyük günahtır iftira.